Ey benim aklimin dusmani! ey akilsizligimin devasi! 

Ben bir kupe benziyorum. Sen de benim icimde sarap gibi kaynamadasin, cosmadasin. 

Evvel de sensin, ahir de.Dista da varsin icte de. 

Hem padisahsin, hem sultansin, hem perdecisin, hem cavussun.

Hem iyi huylusun, hem kötü huylusun. 

Hem gönlü yakar yandirirsin, hem de gönül alicisin. 

Hem kendini göstermezsin, hem de ay yüzlü Yusufsun.

Hem uzaksin, yabancisin,hem de cok yakinsin, akrabasin. 

Hem kotu dusunceli bir dostsun, hem de balsin serbetsin. 

Ey kendinden gecenlerin yolunu vuran, yol kesen, hem de dervislere hazinesin. 

Ya Rabbi! Ahlak, davranis, huy bakimindan birbirlerine zit olan varliklar, seni sevdikleri, sana gönül verdikleri, seni gönüllerine aldiklari zaman ne kadar hos bir hale gelirler. 

Hepsi de birbirlerini severler, hepsi de birbirlerinin olurlar.

Benim aklim basimda oldugu gun cok sinirliyim, cok kavgaciyim. 

Gurultuler cikaririm, ortaligi birbirine katarim, fakat sarhos olup kendimden gecince cok iyi insan olurum. 

Herkesle iyi gecinirim, sabirli olurum, susar otururum.

Divan-I Kebir Cilt 3 1195 nolu beyit.