Gel ey sâlik diyem bir söz ki hakdır

İşidir hakkı şol kim hak kulakdır

Hadîs-i Hak durur hak söz hakîkat

Eğerçi söyleyen dildir dudakdır

Şular kim geçmedi cân u cihândan

Ne duydu aşkı ne de duyacakdır

Sorarsan hânkâh-ı aşkı zâhid

Makâm-ı âlîdir ulu ocakdır

Münevver olamaz zühdüyle zâhid

Anın yeri karanlık bir bucakdır

Kalanlar zühd ü takvâda mukarrer

Sefer ehli değildir o durakdır

Hümâ-yı aşkı sayd itmek dilersen

Dil-i vîrâneme gel ki yatakdır

Anın aşkında iken gayre bakma

Ki zîrâ âşıkına ol kıyakdır

Şiâr-ı âşıkı benden sorarsan

Cünûn u âh u vâh u ağlamakdır

Gerekmez âşıka keşf ü kerâmet

Ki âşık olana bunlar tuzakdır

Şerâb-ı aşkı içmiş Sünbülî çûn

Ânı mest eyleyen şol son ayakdır

 

Sünbül Sinan