Enîs-i mûnisim sensin dahî bir özge yârım yok
Gam-ı hicrinle bîmârem dahî aşkınla hem-zârem
Senin gayrı kime varam ki varsam i'tibârım yok
Günâh deryâsına daldım olan vârım suya saldım
Hevâ-yı nefs ile kaldım günâhdan gayrı kârım yok
İderem âh u vâveylâ senin derdinle ey Mevlâ
Gezerim kûh ile sahrâ ki bir yerde karârım yok
Cihânı serteser gezdim nedir encâmını sezdim
Garîbem çün yolu azdım senin gayrı arârım yok
Kusûr u cürmümü bildim yüzüm kâre sana geldim
Nemiz varsa fedâ kıldım ki senden gayrı vârım yok
Dün ü gün zâr ile giryân gözüm pür nem ciğer biryân
Bulamam derdime dermân amândan gayrı kârım yok
Hezâr bin renge boyandım o sûretden bulam sandım
Bu derdin oduna yandım bilmece hiç niyârım yok
Bu Sûzî şöyle nâlândır cemâl-i yâre hayrândır
Gönül gâyet perîşândır hâlimden hiç sorârım yok
Ahmet Suzi Efendi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder