Nakkâşımız bizi ezel bî-levn ü renk yazıp dürür

Levh-i gönülden gayrının nakşını hep bozup dürür

Kullâb urup cânımıza dün gün çeker kend'özüne

Küllî cihândan serteser meylimizi üzüp dürür

Yer ü gök dahî olunmadan “kâlû belâ” söylenmeden

Kendi cemâlin görmeğe gözgü bizi düzüp dürür

Ol gözgüye her dem bakar âşıkların oda yakar

Niceler ol Mansûr'leyin kül oluben tozup dürür

Gör âşık nider ten ü cânı dün ü gün ânı ister ânı

Gel gör ânı sevenleri dü cihândan bezip dürür

Gör âşıkı âvâredir azmi hemen ol yâredir

Düşübeni ile şâra âlemi hep gezip dürür

Bu Eşrefoğlu Rûmî aşk deryâsının mevcleri

Taşdan taşa çala çala mahveyleyip ezip dürür

 

Eşrefoğlu Rumi