Tarîk-i aşka gir cânâ sevâd-ı mâsivâdan geç
Makâm-ı terk ü tecrîde erüb nefs ü hevâdan geç
Rızâ u emr-i Hakk'ı tut yapış bir dest-i mürşîde
Vücûd-i "allemel esmâ"yı bil şirk ü riyâdan geç
Hayâl-i nefs imiş âlemde hubb-i saltanat zevki
Telebbüs et libâs-ı fakri de havf ü recâdan geç
Âdemin ziyneti mâl ile değil ilm iledir
Cem'-i mâl etmek için nâs ile kavgâdan geç
Terkedip varlığını mahv edegör benliğini
Bezm-i irfân içinde kemâlât ile da'vâdan geç
"Bekâbillah"a yetmeklik dilersen sen de ey Hilmî
Hased buğz ü tama' kin tutma gel kibr-i fenâdan geç

Hilmi Dedebaba

"Küntü kenz" in mebdeinden aşk u sevda "Hû" çeker

"Lâ"yı iskât eyleyenler dâim illâ "Hû" çeker 

-----------------------------------------------------------

"Küntü kenz”in mebdei = Gizli hazinenin başlangıcı.

"Lâ"yı iskat eylemek = Yok demek olan "Lâ"yı kaldırmak

Can kulağın tut basîret gözlerin aç müddeî 

Her bir eşyanın yüzünden her bir esma "Hû" çeker 

-----------------------------------------------------------

Müddeî = İşin özünden habersiz, sözde kalanlar.

Esma = İsimler.

"Ahsen-i Takvîm" rumuzu "Alleme'l-esmâ" durur

Kâinatın zübdesi Mahbûb-ı Mevlâ "Hû" çeker 

----------------------------------------------------------

Ahsen-i Takvîm = "Biz insanı en güzel şekilde yarattık" (Tîn Suresi: 4).

Alleme'l-esmâ = "Âdem'e bütün isimleri öğrettik" (Bakara Suresi: 31).

Kainatın zübdesi = Varlığın özü, insan.

Çık anâsır gömleğinden gir hüviyyet şehrine (1)

Yek nefes kılmış ihata zîr ü bâlâ "Hû" çeker (2)

--------------------------------------------------------

(1) = Toprak, su, hava, ateş" kaydını bırakıp zata dahil ol.

(2) = Bir nefes gibi yerler ve gökler (mahlukat) 'hû' çeker.

Hâki bâdı âbı âteş sen ne sandın zâhidâ (3)

İsm-i a'zamdır bular nakş-ı dilârâ "Hû" çeker (4) 

-----------------------------------------------------------------

(3-4) = "Anasır bendi" ismi azamdır, sevgilinin resmidir.

Mekteb-i irfana gir oku hakîkat dersini 

"Kâf u nûn" un menşeinden kûh u sahra "Hû" çeker (5)

-----------------------------------------------------------------

(5) = "Kün" ol ve yokol emri gereği dağ ve ova'hû" çeker.

Kâbız ismin mazharıdır bil bu hâkin aslını (6)

Kabza-i kudrettedir leyi ü nehâr "Hû" çeker (7)

-------------------------------------------------------------

(6) = Bu yeryüzü Kâbız (Kudret eli) nin görüntüsüdür.

(7) = Gece ve gündüz Allah'ın tasarrufunda (Kudret eli) "Hu" çeker.

Mazhar-ı Hayy olduğiyçün âb u bâdın aslı bil 

Nefha-i Rahmânî'den dünyâ vü ukbâ "Hû" çeker 

"İsm-i Rabbim" mazharı şems-i cihandır şübhesiz 

Âleme oldur mürebbî seng-i hârâ "Hû" çeker 

Nakşibendî'ler kurunca halka-i illâ-yı 

Hû Keşf olur arz u semâvât arş-ı alâ "Hû" çeker 

Hey taharetten habersiz rabıta bilmez hasis 

Nefha-i âdem deminden cümle derya "Hû" çeker 

Rabıta oldukça Sâmî Hazretine sâlikân 

Ravza-i tevhîd misâli cismi hep yâ "Hû" çeker 

Mürşid-i kâmil güneş sâlikler anın zerresi 

Rabıta oldukça pîre cümle aza "Hû" çeker 

Salihem bir benliğim var ariyettir ol dahi 

Anı da şeyhim alırsa ağ u kara "Hû" çeker

Salih Baba K.S.

Allah Allah ismini zikr eyle candan bir zaman
Ta müsemma aşkı nurundan dola leyl-u nehar
Bulsa dil sultan-ı aşkı rehzen-i dinden ne gam

Rehber-i dünden ganidir yoğ anınçun intizar
Aşkı  söyle  aşkı  iste  oku  aşkı bil
Aşkı güş ol aşkı püş ol aşkı nüş ol aşkı har

Ta ki aşk olsun vucudun sende benlik kalmasın
Çünkü benlik kalmaz oldın ayn-ı aşk u şehriyar
Bir kabadır kamet-i insana bu şer-i şerif

Aşk ana atlas bitane akıl ana nakş u nigar
İkisi  bir cinstir bil Şey-i vahittir Veli
Aşktır bahr-ı muhit ve akldır mevc u bihar

Akl-ı burhani gibi ger hüsn-i aşk olsa ayan
Perde-i vehm u hayalatı iderdi tar u mar
Cün nazrdan tay olur tomar evham u hayal

Pak olur mirad-i alem cümle kalmaz bir ğubar
Har-ı zar-ı kesret içre verd-i vahdet seyr iden
Arifin çeşminde Hakkı alem olmuş lalezar

İbrahim Hakkı

Yarattıgı eserlerini kendine perde yaparak kendini gizlemis olan,
 essiz güzeli mana gözüyle gören gönül,
 nasıl olur da, gelip geçici olan dünya mülküne bakar?
Ben ecel gününde bile, gizli sevgilinin yüzünü bırakıp da,
canını düsünen ve canını gören gözden memnun olmam

Mevlana Divanı Kebir 400

Âşksızlara verme öğüt, Öğüdünden alır değil. Âşksız âdem hayvan olur, Hayvan öğüt bilir değil.

Eksik olman ehillerden, Kaçagörün cahillerden, Tanrı bîzâr bahîllerden, Bahîl didâr görür değil.

Kara taşa su koyarsan, Elli yıl ıslatır isen, Hemen taş gene bayağı, Hünerli taş olur değil.

Taştan çıkar türlü sular, Ayağında biter neler, Câhil gönlü taştan beter, Câhil gelmez gelir değil.

Boz yapalak, devlengece, Emek yime erte gece, Anın işi gözsepektir, Salıp ördek alır değil.

Şah balaban, şahin, doğan, Zihî övmüş onu öven. Doğan zaif olur ise Doğanlıktan kalır değil.

Ol 'iki cihân güneşi' Zâhir dünyasın değşirdi. Câhil onu öldü sanır, Ol hod ölmez öldü değil.

Yunus olma câhillerden, Irak kalma ehillerden, Câhil ne var mü'min ise, Câhillikten kalır değil.

Yunus Emre 

 Serâser kâinâtın cânı sensin Yâ Resûlallah

Yine bu cânların cânânı sensin Yâ Resûlallah

 

Nigâh-ı iltifâtından olur dil mürdeler zinde
Bu haste dillerin lokmânı sensin Ya Resulallah

Güzellikte nazîrin yok bütün âlem sana âşık
Melâhat mülkünün sultânı sensin Yâ Resûlallah

Mürüvvet kıl kerem kânı beni şâyân-ı ihsân et
Dü âlemde mürevvet kânı sensin Yâ Resûlallah

Günâhkârım huzûrunda beni afveyle sultânım
Kulun Hazmî diler senden şefâat Yâ Resûlallah

Hazmi Efendi

Sen server-i kevneyn-i mufahhamsın efendim
Mansûr u muzaffer şeh-i âlemsin efendim
Sen pâdişeh-i a’zam u ekremsin efendim
Sultân-ı kerem şâh-ı mükerremsin efendim

Sensin sebeb-i mekremet-i âdem ü Havva
Sensin sebeb-i nâr-ı cahîm cennet ü Tûbâ
Sensin sebeb-i arz u semâ arş-ı muallâ
Sultân-ı kerem şâh-ı müsellemsin efendim

Ey kân-ı merâhim yem-i eltâf u inayet
Gark olsa nola sende şehâ dûzah u cennet
Sen rahmet-i âlemsin eyâ bahr-i şefâat
Sultân-ı kerem şâh-ı mükerremsin efendim

Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed’sin ezelden
Mahbûb-ı Hudâ şâhid-i sermedsin ezelden
Sen şâh-ı ser-efrâz-ı müeyyedsin ezelden
Sultân-ı kerem şâh-ı müsellemsin efendim

Uşşâkı gam-ı aşkın ile muhteşem eyle
Bî-çâreleri garka-i balır-i nı’am eyle
MÜŞTÂK-ı günah-kâra nigâh-ı kerem eyle
Sultân-ı kerem şâh-ı mükerremsin efendim

Müştak Baba

Sanma zahid siz gibi aşk ehli harguş oldular.
Dest-i Haydardan muhibb-i ehl-i beyt-i Mustafa.

Menzil-i tecride erdi merd olanlar Hilmiya. .
Kondular tabut-ı aşka sanki bir kuş oldular.

Yatdılar hak-ı goristana içre hamuş oldular.
Çün arus-ı dehr-i tatlik eyleyip boş oldular.

Vardılar beyt-i beka üzre kefen-puş oldular.
Guş edip esrar-ı aşkı ehl-i menguş oldular.

Hilmi Dedebaba

Nûr-ı vechündür habîbüm kıble-i ulyâ bana
Ka’be-i dîdârun yüzündür Mescidi’l-aksâ bana
Kabe kavseyn olduğun bildüm anunçün ey nigâr
İki kaşındır senin mihrâb-ı ev ednâ bana 

Ey sıfatın âyet-i hedinehü’s-sebil
Oldu zâtın nûr-ı sübhânellezi isrâ bana
Ahd ü peymân eyleyüp bağlandım aşkın bendine
Turre-i kisvelerden gider urvetü’l-vüska bana 

Âb-ı zemzem menbaı çâh-ı zenehdânındadır
La’l-i nâbun çeşmesidir Kevser-i hamrâ bana
Ravza-i hüsnündür âşıklara Dârü’n-na’im
Cennet içre kâmetündür sidre-i tûbâ bana 

Bezm-i hâssından bu Hilmî bendeni dûr eyleme
Sensiz ey cânân gerekmez dünyâ vü ukbâ bana
Gazel-i müzeyyel şeklinde yazılmış diğer bir şiirde
Cismimi kıldım fedâ aşk ile cânân Ahmed’e

Yalınız cismim değil olsu fedâ cân Ahmed’e

Hilmi Dedebaba

La deme gel zahid illa gizlidir ademdedir,
Alleme'l esma hem müsemma gizlidir ademdedir.

Can gözün bidar edip ibretle kılsan bir nazar,
Kudret-i bari-i te’ala gizlidir ademdedir.

Hızr ile Musa'ya hem binbir tekellüm eyleyen,
Hikmet-i Tur ile Sina gizlidir ademdedir.

Mürsel-i mu’ciz-nüma kim mürdeler ihya eden,
Hemdem-i mehdi-i mesiha gizlidir ademdedir.

Nur-ı Rabbü’l-alemindir, Rahmeten li'l-alemin,
Fazl- Ahmed, sırr-ı Taha gizlidir ademdedir.

Hazihi cennatu adn ve sidre-i huld-ı berrin,
Kevser u huri ve tuba gizlidir ademdedir.

Her nefes bu nüh felek, çarh üzre devran eyleyen,
Künbed-ü arş-ı mu’alla gizlidir ademdedir.

Cümle eşyayı bir yüzden masna’ gösteren,
Aks-ı mir’at-ı mücella gizlidir ademdedir.

Hilmi'ya gel ademi bil, adem isen ademi,
Hatem ile mühr-i ulya gizlidir ademdedir

Hilmi Dedebaba

Ömrüm bitirmiş viranemiyem

Aklın yitirmiş divanamiyem

Kanat vururum döner dururum

Yanar kururum pervanemiyem

Yaşlı gözlerim tutmaz dizlerim

Yolun izlerim mestanemiyem

Nedir bu halim artar melalim
Söyle a zalim biganemiyem

Meczup sanırlar Mecnun tanırlar
Hep aldanırlar uryanemiyem

Aşkı can feda olsa ne fayda

Aşk oku yayda kemanemiyem

Muzaffer Özak

Çatılmadan yerin göğün binası

Muallâkta iki nura düş oldum

Birisi Muhammed birisi Ali

Lahmike lahmi de bire düş oldum

Ezdi aşkın şerbetini hoş etti

Birisi doldurdu biri nuş etti

İkisi bir derya olup cuş etti

Lâl ü mercan inci dür’e düş oldum

Ol derya yüzünde gezdim bir zaman

Yoruldu kanadım dedim el’aman

Erişti carıma bir ulu sultan

Şehinşah bakışlı ere düş oldum

Açtı nikabını ol ulu sultan

Yüzünde yeşil ben göründü nişan

Kaf u nun suresin okudum o an

Arş-Kürs binasında yâre düş oldum

Ben Âdem’den evvel çok geldim gittim

Yağmur olup yağdım ot olup bittim

Bülbül olup Firdevs bağında öttüm

Bir zaman gül için hara düş oldum

Âdem ile balçık olup ezildim

Bir noktada dört hurufa yazıldım

Âdem’e can olup Sit’e süzüldüm

Muhabbet şehrinde kâra düş oldum

Mecnun olup Leyla için dolandım

Buldum mahbubumu inandım kandım

Gılmanlar elinden hulle donandım

Dostun visalinde nâra düş oldum

On dört yıl dolandım Pervane’likte

Sıtkı ismin buldum divanelikte

Sundular aşk meyin mestanelikte

Kırkların ceminde dara düş oldum

Sıdkı’yam çok şükür didare erdim

Aşkın pazarında hak yola girdim

Gerçek âşıklara çok meta verdim

Şimdi Hacı Bektaş Pir’e düş oldum

Sıdkı Baba

Nur-i cemali

Hakkın visali

Eyler tecelli

Bidost ahâli

Allah hu allah

La ilahe illallah

Talib-i hak'sen

Rehber dilersen

Hasen ile huseyn

Muhammed ali

Allah hu allah

La ilahe illallah

Kıl şeyhe hizmet

Ver kalbe safvet

Bulursun elbet

Bedr-i kemâli

Allah hu allah

La ilahe illallah

Canan gerekse

Vuslat dilerse

Cal tatlı nefse

Seyf-i celâli

Allah hu allah

La ilahe illallah

Gönülde Sıdkı

Yak nur-ı aşkı

Zikreyle hakk'ı

Rûz-i leyâli

Allah hu allah

La ilahe illallah

Sıdkı Baba

Hakikat kervanı geçti gidiyor 
Varıp bir kelime sorabildin mi 
Hakkın sancağını açmış gidiyor 
Can gözünü açıp görebildin mi 
Masivadan nasibimi almışım 
Yürü dünya, sana mail olmuşum 
Cümle yoldaşlardan geri kalmışım 
Atını ileri sürebildin mi 
                         Pir Sultan Abdal

Hakîkat câmesin sanma cihânda her beden giydi
Libâs-ı müsteârı râh-ı Hakk'dan geçen giydi

Libâs-ı aşkı her ki sağa sola meyleden giymez
Anı ancak tarîk-i müstakîm üzre giden giydi

Abâ-yı Mustafâ'yı hiç kimse giymedi amma
Reh-i aşkında terk-i cân eden Veys-el Karan giydi

Açan cân gözlerin amma gül-i pîrâhen-i Yûsuf 
Anı ol pîr-i Ken'ân sâhibü'l beytü'l hazen giydi

Cihân-kıymet olan âl-i abâ tâcın nice yıllar 
Boyun büküp erenler meclisinde diz çöken giydi

Soyun kesret libâsından eriş "el fakru fahrî"ye 
Bu fahr-i pür-safâyı câm-ı vahdetden içen giydi

Riyâ-pûşân ne mümkündür aşk u sevdâ kisvesin giymek 
Harâbât kûşesine dost deyû postun seren giydi 

Tarîk-i aşk içinde hırka-yı tecrîdi ey HAZMÎ
Cenâb-i Pîr Hüsâmeddîn Uşşâkî Hasan giydi 

Hazmi Efendi

Gel beru ey kavm-i a’dâ ben Hudâ’dan dönmezem Çün şehâdet etmişem kim Mustafâ’dan dönmezem   Pâre pâre bu vücûdüm sad hezârân etseler Ben gulâm-ı hânedânem Murtazâ’dan dönmezem   Zehrini nûş eyledim verdim Hasan râhında baş Uş Hüseyn’em ben Hüseyn-i Kerbelâ’dan dönmezem   Şâh Zeyne’l-Âbidin Bâkır hakkıçün zâhidâ Sînemi kalkan edindim her belâdan dönmezem   Çün bana keşf etti Ca’fer bu (ene’l-Hakk) sırrını Mûse-i Kâzım Alî Mûsâ Rızâ’dan dönmezem   Dört tebâyi’den Takî vurdu binâ-yı cismime Şol sebebden hâk-pây-ı reh-nümâdan dönmezem   Mesken etti çün Nakî dil mülkünün sultânıdır Askerî ol Mehdî-i Sâhib-i Livâ’dan dönmezem   Haricîler zümresinde çok teberrâ kılmışam Âl ü Evlâd’ı bugün medh ü senâdan dönmezem   Çün Vîrân Abdal dedi ismim Aliyyü’l-Murtazâ Cümle vârım Hayder’indir Evliyâ’dan dönmezem   Virani

Elemez oldu unum eskimiş artık eleğim
Kefenim giyme günümde çıkarınca yeleğim
Lehime der mi acep sağdaki şahid meleğim
Bilmezem menzil-i ruhum hangi burçtadır feleğim

Kaderin çarkını arzuma çevirmez bileğim
Sen çevir lutfen ilahi vuslatındır dileğim

Vuslatın şartını kıldın gerçi kullara edeb
Senden olmazsa inayet sana vuslat ne aceb
Enbiya u evliya geldi takdirinle hep
Sen istersen küçücük bir fiili eylersin sebeb

Kaderin çarkını arzuma çevirmez bileğim
Sen çevir lutfen ilahi vuslatındır dileğim

Onsekiz bin alemi "kaf u nun"la dizeli
Şaşmadı seyrini bir şey menzilinde gezeli
Sen yarattın güzel Allah çirkin ile güzeli
Her şeyin halıkı sensin hükmün ise ezeli

Kaderin çarkını arzuma çevirmez bileğim
Sen çevir lutfen ilahi vuslatındır dileğim

Değilem kurbune layık yüzümün karesi var
Kulluğunda cismimin ah şugl avaresi var
Lutfedersen vuslatın elbet bir çaresi var
Dilde lakin hicrinin suzişli bir yaresi var

Kaderin çarkını arzuma çevirmez bileğim
Sen çevir lutfen ilahi vuslatındır dileğim

Kulun Hadi sana layık ameli yok neylesin
Sa'd-i vakt-i ruha vayhet dilediğini dilesin
Senden özge kime ya rab derd-i hicrin söylesin
Sen ilham et rızan neyse onu öyle eylesin

Kaderin çarkını arzuma çevirmez bileğim
Sen çevir lutfen ilahi vuslatındır dileğim

Anonim

Dil derdine derman u deva aşk-ı Muhammed 
Uşşaka gıda subh u mesa ism-i Muhammed. 

Cinlerle beşer vechine hayrandır o şahın
Devlet bağının goncasıdır ruy-i Muhammed

Hep hep leylü nehar ah ide ve dertli gönüller
Aşıkların kıblesidir şehri Muhammed


Anonim
 

Biz aşıkı şeydayız Müştak-ı cemaliz  biz 
Hayranı temaşayız, Müştak-ı  Cemaliz biz.

Biz bülbülü gül zarız, her  şamu - seher zarız 
Biz  bende-i Mevla’yız Müştak-ı Cemaliz biz.

Ne Talib-i dünyayız, ne  Ragıb-ı ukbayız 
Biz Aşık-ı Billâhız Müştak-ı Cemaliz biz.

Biz nağme-i tamburuz, avaz  ile meşhuruz 
Zahitlere  mesturuz, Müştak-ı Cemaliz biz.

Biz Arif-i Agâhız, biz aşıkı  Billâhız 
Maşuk ile hemrahız,  Müştak-ı Cemaliz biz. 

Müştak Baba

Bir katre iken bahr-i bîpâyân olur Allah diyen
Zerre iken hurşid-i dırahşân olur Allah diyen

Feyz-i envâr-ı ilâhî cezbeder hâl-i dili
Ey hudâvend vâsıl-ı Rahmân olur Allah diyen

Sırr-ı "lâ havfün aleyhim" âyetin tebşîr ile
Nâil-i fermûde-i Kur'ân olur Allah diyen

Aşk ile Allah diyenler sûretâ  olsa fakîr
Ma'nâda bir Yûsuf-i Ken'ân olur Allah diyen

Dil "ene'l hak" nâlezen olmazsa Hâmid Hakk ile
Sanma böyle lafz ile insân olur Allah diyen

Anonim 

Alem-i nasuta halk uryan gelir, uryan gider;
Gah olur er hamdan bi-can gelir, bi-can gider . . .

Merkez-i bestiye imed şüd eden cümle nüfus,
Her biri bir dert ile giryan gelir, giryan gider . . .

Ziynet-i arz-u semayı seyreden ebi-i nazar,
Sani'in sun'un görüp hayran gelir, hayran gider . . .

Rahm-i maderden doğan etfal uşş8k-ı al'e,
Alem-i ulviyyete insan gelir, insan gider . . .

Hep mezahirde tecelliyat-ı Hakkı fehmeden,
Arif-i billah olur irfan gelir, irfan gider . . .

MEN AREF esranna vakıf olan ehl-i vela'
Bezı;n-i hassı vahdete handan gelir, handan gider ...

Hanedan-ı ehl-i beyt-i Mustafa'yı sevmeyen,
Esfel-i süfliyyete nadan gelir, nadan gider . . .

Ademiyyet rütbesin derk etmeyen bagi olur,
Emr-i Hakkı tutmayan şeytan gelir, şeytan gider ...

Gülistan-ı Kerbela'yı zikredip Hilmi Dede,
Bülbül-ü şeyda gibi nalan gelir, nalan gider . . .

Mehmed Hilmi Dedebaba

Acep ol ruhlâri gül dîde-i hûnum göremî
Lûtfedip vâd-î firkâtte bu hâlim soramî
Dest-i kudretle ciger zâhmine merhem vuramî
Medet ey derd-i senem derdime derman aramî
Vâktidir dem be dem artar yüregimin veremî

Anonim

Senin Hicran-ı Aşkınla İlâhi, Aşıkan Ağlar
Risalin Derdine Düşmüş, Hemen Halk-ı Cihân Ağlar

Erişmezse Eğer İlahî Taknetudan Aleme Rahmet
Beşer Ağlar, Melek Ağlar, Bütün Kevn-ü Mekan Ağlar

Firakın Ateşi Dilde Devam Eylerse Sûbhanım
Gözüm Ağlar, Gönül Ağlar, Beden De Gizli Can Ağlar

Terahhumla Nazar Kılmaz İsen Mücrimlere Yâ Rab!
Velî Ağlar, Nebî Ağlar, Zemin-ül Asuman Ağlar

Perişan Halime Rahmet, Gedâdır Aşıkın Hayder
Bağışla Cürmü İsyanım, Senin İçin Her Zaman Ağlar.

Anonim

Şem'e düşen pervâneler 
Gelsin bir hoşça yanalım 
Aşka düşen divâneler 
Gelsin bir hoşça yanalım 

Yanmaktır bizim kârımız 
Harcedelim hep varımız 
Pervâneler yâranımız 
Gelsin bir hoşça yanalım 

Varım söylen şol bülbüle 
Neden âşık olmuş güle 
Ermek istersen ol Kül'e 
Gelsin bir hoşça yanalım 

Bülbül yuvan yıkıldı mı 
Yavrun yere döküldü mü 
Ölüm sana dokundu mu 
Gelsin bir hoşça yanalım 

Nesimî döğünsün taşlar 
Akıtalım gözden yaşlar 
Hak tariktir hey kardaşlar
 Gelsin bir hoşça yanalım

Kul Nesimi

Şehitlerin ser çeşmesi,
Enbiyanın bağrı başı,
Eyliyanın gözüyaşı,
Hasan ile Hüseyin’dir.

Kerbela’nın yazıları,
Şehit olmuş gazileri,
Fatıma ana kuzuları,
Hasan ile Hüseyin’dir.

Hazreti Ali babaları,
Muhammed’dir dedeleri,
Arşın çifte küpeleri,
Hasan ile Hüseyin’dir.

Kerbela’nın yazıları,
Şehit olmuş gazileri,
Fatıma ana kuzuları,
Hasan ile Hüseyin’dir.

Yunus der ki dünya fani,
Bizden evvel gelen hani?
Sekiz cennetin sultanı,
Hasan ile Hüseyin’dir.

Kerbela’nın yazıları,
Şehit olmuş gazileri,
Fatıma ana kuzuları,
Hasan ile Hüseyin’dir.


Yunus Emre

Zalimler el urup hep şemşir-i canrübâya
Kasdettiler serâpa evlâd-ı Mustafâ'ya
Devran olup müsâit ol kavm-i bîhayâya
İslam dündü bîdâdî serhadd-i intihâya
Kimler eder tahammül ya Rab bu iptilâya
Âmâc edip vücûdun bin nâvek-i kazâya

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ'ya
Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ'ya.

Cûş eyleyip belâya manend-i mevc-i tûfân
Keşi-i Ehl-i Beyt'i kıldı şikest ü virân
Maktul olup serâser ashâb-ı âli zîşan
Yektârev oldu ol meh çün âfitab-ı rahşân
Her yandan etti savlet hınzîr-veş Yezîdân
Sertâbepâ vücudun zahm eyleyüp kızıl kan

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ'ya
Cebrail var haber ver Sultan-ı Enbiyâ'ya.

Ahsâb-ü âlinin hep kibari ve sigari
Bir bir kılup önünde azm-i huzûr-i Bâri
Dilteng edip susuzluk tâ arşa oldu sâri
Ezvac-ı tâhiratın feryâd-ı bîkârları
Her yüzden etti tazyik a'dâ o şehriyârı
Âhir çıkup elinden dâmân-ı ihtiyârı

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ'ya
Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ'ya.

Yârân edip serâpa mest-i mey-i şehâdet
Meydanda kaldı tenha ol mihr-i ecv-i hâcet
Bu hâl olup adûya sermâye-i cesâret
Etrafın aldı birden ol kavm-i pür dahâlet
Yetmiş iki yerinden mecruh olup nihâyet
Bundan ziyâde harbe Hak vermeyüp icâzet

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ'ya
Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ'ya

Ol şâh-ı dinpenâhı tenha görünce düşman
Etti hücûm-u savlet şiddetle her taraftan
Bir hâle vardı âhir zanm-ı hadeng-i âhen
Manend-i kasr-ı cennet cisminde oldu rûşen
Envâ-ı yârelerden her canibinde revzen
Kâzım olup nihâyet bîtâb harb ederken

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ'ya
Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ'ya

Kâzım Paşa

Vardım kırklar yaylasına
Gel berü hey can dediler
Yüz sürdüm ayaklarına
Gir işte meydan dediler

Kırklar bir yerde durdular
Yerlerinden yer verdiler
Meydana sofra serdiler
El lokmaya sun dediler

Erenler gönlü ganidir
Yuduğu kalbi arıdır
Gelişin kandan beridir
Söyle ey ihvan dediler

Gir semaa bile oyna
Silinsin pak olsun ayna
Kırk yıl bir kazanda kayna
Daha çiğsin yan dediler

Gördüğünü gözün ile
Söyleme sen sözün ile
Andan sonra bizim ile
Ol sen de mihman dediler

Düşme dünya mihnetine
Talib ol Hak hazretine
Ab-ı Kevser şerbetine
Parmacığın ban dediler

Şah Hatayi'm nedir halin
Dua edip kaldır elin
Kesegör gıybetten dilin
Cümlemiz yeksan dediler

 Hatayi

Taş atanlara da yok intikamın
Sana isim koydu Mevla, Muhammed
Enbiya tacısın, senin makamın
Aliyü'l âlâdan âlâ Muhammed


Salâtu selamı çek Hadi Sever
Ne kadar var ise mahlûkat eğer
Adedince olsun her şamu seher
Allahümme salli alâ Muhammmed

Şeyh Osman Hadi Yücebilgiç

Şu Benim Divane Gönlüm
Yine Hubdan Huba Düştü
Mah Cemalin Şulesine
Çalkalanıp Göle Düştü

Kiminin Meskeni Külhan
Kimi Derviş Kimi Sultan
Kimi Öz Yarine Mihman
Bana Yardan Cüda Düştü

Kimisi Yar İle Gezer
Kimi Canından Bezer
Kimi Atlas Libas Giyer
Şükür Bana Aba Düştü

Kul Yusuf'um Der Bu Demler
Gözümden Akıttın Nemler
Benim Çektiğim Bu Sitemler
Bana Yardan Reva Düştü. 

Kul Yusuf

Muhammed bağının gülüdür Ali,

Bülbüller ötüşür, dilidir Ali,

Âşıklar yâr için düşmüş yollara,

Hakikat ehlinin yoludur Ali.

Muhammed Ali'ye canımız feda,

Bir dediler bize şah ile keda,

Ayrı görenleri sevmezmiş Hüda,

Vahdet bahçesinin gülüdür Ali.

Gel Ali'nin Ehli Beyt'i olalım,

On sekiz bin âlemlere dolalım,

Ol şahı merdandan nasip alalım,

Hak şehidlerinin kanıdır Ali.

Tevhid deryasına dalanlar bilir,

Vilâyet bahrinde Ali'yi bulur,

Şahlar şahın gören imana gelir,

Âşık Niyazi'nin canıdır Ali.

Aşık Niyazi

Ey hàliku ey lâ yezâl,
Yâ vàhidu yâ zel-celâl,
Ey pâdîşâh-ı bî-zevâl,
Yessir lenâ hayral-umûr!

Vakt-i seher feryâdımız,
Arş'a çıkar efgànımız,
Her dem hatadır kârımız,
Yessir lenâ hayral-umûr!

Senden erişmezse emân,
Oldu kamu işler yaman,
Yâ sàhib-i kevn ü mekân,
Yessir lenâ hayral-umûr!

Biz kulların bî-kes garib
Etme lütfundan bî-nasîb
Yâ bakî u hayy-ü mucîb
Yessir lenâ hayral-umûr!

(*)"Hayırlı işleri bize kolaylaştır!"

Sultan 2. Mustafa Han

Ey benim devletli Sultânım Muhammed Mustafâ.
Tâ ezel mahbûb-i cânım Muhammed Mustafâ.

Nûra garkettin semâvât ü zemini serteser,
Tal'atınla, şems u tâbânım Muhammed Mustafâ.

Dâima bülbül gibi feryâd u efgân eylerim,
Aşıkım rûyine cânım Muhammed Mustafa.

Hubb-i zât-i akdesin çıkmaz dilimden bir zamân,
Ateş-i aşkınla sûzânım Muhammed Mustafâ.

Bâb-ı lûtfundan beni tardetme ey kenzü'l-kerem,
Havf-i Yezdân ile lerzânım Muhammed Mustafâ.

Dest-i gîrim ol şefâat eyle Allah aşkına
Bîkesim mağrûk-i isyânım Muhammed Mustafâ.

Bendenizdir MÜCTEBA mahşerde rahmet hâline,
El-medet ey Şâh-ı zîşânım Muhammed Mustafâ.ustafa

Anonim

Derdinle doldum bilmezem noldum
Yandım kül oldum Nar-ı aşkından

Ağlarım daim, Nerdedir yarim
Daim yanarım, nar-ı aşkından

Büyük dert budur, yolum bağlıdır
Sinem dağlıdır, nar-ı aşkından


Halim bilmişim sana gelmişim
Pürtab olmuşum nar- ı aşkından

Yerim dar oldu , arzum yar oldu
Nuri nur oldu , nar-ı aşkından

Abdülehad Nuri

Tarîkat kurb-i Rahmândır
Bu meydân özge meydândır
Hakikat sırr-ı sübhândır
Bu meydan özge meydândır

Bu yol cândan ferâğ ister 
Ciğerde nice dağ ister
Buna bir kalb-i sağ ister
Bu meydân özge meydândır

Bu meydânda satılır cân 
Bu meydânda sorulmaz kân 
Olur bir demde bin kurbân 
Bu meydân özge meydândır

Gelir meydâna âşıklar 
Vücûdu aşka yanıklar 
Aceb münkir ne sayıklar 
Bu meydân özge meydândır

Bu yolda NÛRİ serden geç 
Bu erkân içre sırlar aç 
Bu meydân içre kânlar saç
Bu meydân özge meydândır

Abdulehad Nuri

Cânane cândan âşık ol
Kim cânda cânân gizlidir
Mâşukını kalbinde bul
Ol hânede hân gizlidir

Bir pîr-i kâmil bul çalış
Nâ-puhtesin aşkıyla piş
Gayb-ı âmâya pek yapış
Çün sırr-ı insân gizlidir

Bilsen hezârın zârı ne 
âşık fenâ gülzârı ne
Yansan Hâlîl’in nârına 
Ondan gülistân gizlidir

Bendine kalma kasretin 
Kulu ol ehl-i vahdetin
Destinde pîr-i halvetin 
Mühr-i Süleymân gizlidir

Varsan bu aşkın Tûr’una 
Ersen tecellî nûruna
Her zerresinde görüne
Mihr-i Dırahşân gizlidir

Yüzüne bakma gâfilin 
Pâyine yüz sür vâsılın
Kalbine girip kâmilin
Gör arş-ı Rahmân gizlidir

Sana inâyet kılsa Hakk
NÛRİ’den okusan sebâk 
İlm-i ledûndur her varak
İnsanda ol şân gizlidir

Abdulehad Nuri

Aşkınla cihân beste 
Lûtfeyle inâyet kıl
Derdinle bu cân haste
Lûtfeyle inâyet kıl

Bülbül gibi pür zârem 
Dâim durup ağlaram 
Dahî kime yalvarem
Lûtfeyle inâyet kıl

Âşıklara ihsân et
Derdlilere dermân et 
Vuslat yolun âsân et
Lûtfeyle inâyet kıl

Ey rahmeti çok Rahmân 
Âlem gözüme Zindân
Uçarsa kafesden cân
Lûtfeyle inâyet kıl

Rahmân-ı Rahîmimsin 
Gufrân-ı Azîmimsin
Sultân-ı Kerîmimsin
Lûtfeyle inâyet kıl

Ey derdime dermânım 
Kurbân yoluna cânım
Nem var dahi sultânım
Lûtfeyle inâyet kıl

Bî-çâreleri yâd et
Virâneyi âbâd et
NÛRÎ kulunu şâd et
Lûtfeyle inâyet kıl

Abdulehad Nuri 

Alemi ihata kıldı ateşiyle ahımız
Bilmeyen Ruhül kudüste yoksa Kurangahımız

Aşıkın esrarını hiç kimse bilmez Hak bilir
La mekanın aleminde gizlidir dergahımız

Zahidin aklı erişmez ilmi zahirle bize
Nefsini her kim bilirse vardır Eyvallahımız

Madeni altın saraya meylimiz yoktur bizim
Biz harabat ehliyiz Sahibi Keremdir Şahımız

Melvana sultan Rıfai Pirimiz Üstadımız
Hamdülillah dini Muhammed  mukayyed namımız

Anonim

İnsan ikiden hâli değil işbu cihanda,

Yâ canını ten, yâ teni cân eyledi gitti!

---

Eğer ten besler isen fil olasın,

Gıdâyı ruha ver, Cibril olasın!

-----

Sanma her sûret-i insânda olan insândır, 

Belki hayvanları mahcûb edecek hayvândır. 

Zarf-ı insâna bürünmüş nice hayvân var ki, 

Ona insan demek, insanlığa bir bühtândır.

Aç gözün, “Ahsen-i takvîm”e gerek Ahsen-i huluk, 

Hulku hayvân olanın âkıbeti hüsrândır.

Sırr-ı Mevlâ’ya erip, kisve-i abde bürünen,

Yüzü insân, özü Yezdân, sözü hem Kur’ân’dır.

 

Osman Kemali

Bu vücûd iklîmine bin cân gelir, bir cân gider.

Gâhî cânân cân olur, gâh cân bî-cânân gider.

Emr-i nefse râm olup, dâim mücâhid olmayan,

Hâib ü hâsir kalır, nâdân gelir nâdân gider.

Her hevâ mahvolmadan etmez tecellî “fakr-ı küll”,

Giymeyen takvâ donun, şâh olsa da hırmân gider.

Bilmeyen asl-ı vücûdu, bulmayan Mevlâ’sını,

Sûretâ insân gelir de, sîretâ hayvân gider.

Cümle eşyâyı bi-zâtillâhi kâim görmeyen,

Görmez ol râhat yüzü, nâlân gelir nâlân gider.

“Men ‘aref” sırrın duyup, Mevlâ’sına vârın veren,

Hâdim-i insân olan; insân gelir, insân gider.

Varlığındır mâni’-i tevfık olan etme cedel,

Bu misâfir-hânede handân olan giryân gider.

Nûr-ı tevhîdi karartır şehvet ü hırs u gadab,

Hubb-i dünyâya dalan, üryân gelir üryân gider.

Dergah-ı pîr-i cenâb-ı Hazret-i Belhî’ye kim,

Sıdk ile dil bağlasa; ol kul gelir, sultân gider.

Nefs ile kâim olup, kim secde etmez âdeme,

Ey Kemâlî bil onu, şeytân gelir şeytân gider!

Osman Kemali

Sevgiyle yoğrulmamışsa yüreğin
Tekkede, manastırda ermezsin.
Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada
Cennetin de, cehennemin de üstündesin.

Ömer Hayyam

Âlem-i dilde acep kâşhânemiz vardır bizim
Can atar şem-i dile pervanemiz vardır bizim

Vakt-i seherde açılır âşık-ı sadıklara
Bade dolu aşk ile meyhanemiz vardır bizim

Şeb olunca çekilürüz kuşe-i inzivaya
Sohbet-i dildar için gamhanemiz vardur bizim

Rind-meşrep dû cihanı terk eden abdal gibi
Iklim-i dili gezen divanemiz vardur bizim

Âlem-i kalbe sefer et Sırrî'ya gör hikmeti
Sun-i Hak'la bir imarethanemiz vardur bizim

HACI MUHARREM HİLMİ EFENDİ

Sâlik meratip kateder
Tekrarı Hû yâ Hû ile
Aşık hicâbın ref eder
Ezkârı Hû yâ Hû ile

Keşf-ü kerâmâta erer
Cümle mâkâmatı geçer
Vahdet gülün daim derer
Gülzârı Hû yâ Hû ile

Kesrette buldu vahdeti
Mihnette buldu râhatı
Firkâtte buldu vuslatı
Her-bârı Hû yâ Hû ile

Gel ey Senaî daima
Hu zikrin et subh u mesa
Ta keşf ola sana lika
Esrarı Hû yâ Hû ile


Senai

Medet senden medet Sultanım Ali
Dertliyim derdime dermanım Ali
Her dem gönlüm içre mihmanım Ali
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

Aman erenlerim amana geldim
İsmail oluban kurbana geldim
Her ne emr olursa fermana geldim
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

On iki imanın ol şahı sensin
Muhammed Ali'nin hemrahı sensin
Bunca düşkünlerin penahı sensin
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

Göster cemalini eyleme nihan
Yakıyor derunum ateş-i hicran
Pervaneyim dostlar şem'ine hayran
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

İkrar eyledim ben inkara gelmem
Ağlayu ağlayu yaşımı silmem
Divane mi oldum kendimi bilmem
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

Ey canımın canı güzel cananım
Kapına gelmeye yoktur dermanım
Başım üzre tacım din-ü imanım
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

Derviş Tevfik kendin uryan eyleme
Yıkıp mahzun gönlün viran eyleme
Erenlere karşı isyan eyleme
Gülüm gülüstanım seyranım Ali

Derviş Tevfik

Ey Ahmed ü Mahmud ü Ebe'l Kâsım ü Tâhâ
Yâsîn-i lakab mazhar-ı teşrîf-i “feterdâ”

Mahbûb-i Ehad Nûr-i Samed Seyyid-i Emced
Sultân-ı rusul pâdişâh-ı sûret ü ma'nâ

Evsâfını neşretmeğe indi yere Kur’ân
Mi'râcını keşfetmeğe çıkdı göğe Îsâ

Bir abd-i senâ-hânım ki ey mefhar-i âlem
Ahvâl-ı derûnum sana ma'lûm-i huveydâ

Billâhi yeter nâr-ı firâkın ile yandım
Ya cânımı al ya beni kıl vasl ile ihyâ

Sen kılmış idin lutfun ile bendeni tebşîr
Âmâdeyim ol va'dinin incâzına hâlâ

Kâzım yetişir perde-birûn-i edeb olmağa*
Erbâb-ı kemâl eylemez esrârını ifşâ

Kazım Paşa

Bu gülşende hezâr-ı bî-nevâyım yâ Resûlallah

Velî âsurde-i hâr-ı cefâyım yâ Resûlallah

N'ola olsun revâ cûyende-i dâr-ı ihsânın

Esîr-i derd-i aşkım mübtelâyım yâ Resûlallah

Beni gencine-i fazl-ı Hudâ'dan behreyâb eyle

Der-i lutfunda muhtâc-ı atâyım yâ Resûlallah

Nigâh-ı şefkatinden ben garîb-i yâri dûr etme

Günâhkarım giriftâr-ı hevâyım yâ Resûlallah

Kerem kıl lutf u ihsânınla dilşâd eyle ben zârı

Nahîfî'yim kapında bir gedâyım yâ Resûlallah

Süleyman Nahifi

Çün doğup tuttu cihân yüzünü hüsnün güneşi 

Kim ola sevmeye bu vech ile sen mâhveşi 

Türk ü Kürd ü Acem ü Hind'i bilir bunu ki sen 

Hâşimî'sin Arabî'sin Medenî'sin Kureşî 

Sen emîre kul olan her ne kadar müdbir ise 

Bende-i mukbil olur misl-i Bilâl-i Habeşî

Dîg-i hikmetde pişirdi çün senin sevgini Hak 

Cebreîl olsa nola matbahının hîme-keşi

Yerdeki daveti fevt ola gidem deyu göğe 

Bağladın beline ey nûr bilâ-sâye taşı

Sensin ol püşt ü penâh-ı melek ü ins ü perî 

Enbiyânın güzeli sevgilisi hûb u hoşı

Üzülüp ırk-ı Ebû Cehl gibi ebter olur 

Sen Ebû'l-Kâsım ile kim ki tutarsa güreşi

Lâle benzer ki gül-i rûyuna indirmedi baş 

Mug-ı hindû gibi yandı kararıp içi taşı

Kesilip başın ayakda göriser her ki senin 

Yüzün izine sürüp koymaz ayağına başı 

Parmağından akıtıp âb-ı revân-bahşı revân 

Nice yüz bin kişiden def' idisersin ataşı 

Ve'd-duhâ verdine Ve'l-leyl okuram sünbülüne

Rûşenî virdi budur küllü “gadâtin ve aşî"

 

Dede Ömer Ruşeni

Tecellî şevk-i dîdârın beni mest eyledi hayrân

"Ene'l Hakk" sırrını cânım anınçün kılmadım pinhân

Aceb hayrân u mestim kim bilişden bilmezem yâri

Gözüm her kanda kim baksa görünen sûret-i Rahmân

Benem her derdli dermânı benem her ma'denin kânı

Benem ol dürr-i bî-hemtâ benem ol bahr-i bî-pâyân

Semâda seyreder sırrım cihânı tutdu envârım

Mukaddesler cemî'si benim sırrımda sergerdân

Bu ay u gün bu yıldızlar bu geceler bu gündüzler

Bu yazlar kışlar ve güzler benim emrimdedir yeksân

Çürümüş tenlere bir kez eğer dersem "bi iznî kum"

Yalın ayak u baş açık duralar kamusu uryân

Benim ilm-i ledünnümde hezârân Hızr olur âciz

Benim her bir tecellîmde nice bin Mûsâ'lar hayrân

Cihân tılsımının bendi benim elimdedir şimdi

Benim bugün bu meydânda benimdir top ile çevgân

Benem şâhı bu meydânın benem devri bu devrânın

Benem cânı bu cânların benimle diridir her cân

Benem Mansûr'u dâr iden benem ağyârı yâr iden

Benem her vârı vâr iden benem her giden ve duran

Değilim oddan ve sudan veya toprak veya yelden

Ben irden var idüm irden henüz yoğidi bu ezmân

Zamansız bî-zamânım ben nişânsız bî-nişânım ben

Dü âlemde hemânım ben benem görünen gören

Görürsün sûretâ âdem benim emrimdedir âlem

Feleklerle melekler hep bana mahkûmdur ins ü cân

Sanırsın Eşrefoğlu'yam ne Rûmî'yem ne İznîkî

Benem ol Dâim ü Bâkî göründüm sûretâ insân

 

Eşrefoğlu Rumi

Kim ki dost yolunda terk-i cân ider

Dost ana dîdârını ihsân ider

Kim bu fânî dünyâyı terk eylese

Dost ebed mülke anı sultân ider

Dost için nefse murâd vermeyene

Dost sekiz uçmağını erzân ider

Dost elinden câm-ı aşkı nûş iden

Sırr-ı ma'şûku nite pinhân ider

Âkıbet Mansur'leyin esrik deli

Ol "ene'l hak" dârını seyrân ider

Cân verenler kân-bahâ dîdâr alır

Sanma bu pâzârı her bîcân ider

Eşrefoğlu Rûmî cân terk ideli

Her nefes dost iline cevlân ider

Eşrefoğlu Rumi

Rûy-i siyâhım ile dergâha huzûr-ı şeyhe niyâze geldim
Cürm ü günâhım ile dergâha huzûr-ı şeyhe niyâze geldim

El meded meded meded Sadeddin 
Ene dahîlek sultan Sadeddin

Nefs eline düşmüş esîrem ben derbeder gezmekden hakîrem ben
Lutfeyle sultânım fakîrem ben huzûr-ı şeyhe niyâze geldim

El meded meded meded Sadeddin 
Ene dahîlek sultan Sadeddin

Durmuş kapında bunca mürîdân ser-bende âciz baş açık üryân
Birlikte bu Muhtâr-ı perîşân huzûr-ı şeyhe niyâze geldim

El meded meded meded Sadeddin 
Ene dahîlek sultan Sadeddin

Ahmed Muhtar Efendi