Ey gönül kendini vezn etmeye kantar ara bul
Yürü git, kantarına hâlis olan yar ara bul
Ne kazandın şu fani âleme geleli
Ömrünü boşa geçirme zikr ile Allah’ı ara bul.

Bu nefis seni bir gün dosta düşman edecek
Yürü dil mülkine ehli kumandan ara bul
Saltanat mülkü konak bir gün elden gidecek
Sana bakide ev yapacak mimar ara bul.

Aldanma azizim şu dünyanın nakşına nakkaşına
Hazreti âdem gibi girsen hezeran yaşına
Akıbet sende bir gün gelirsin o musalla taşına
Kapatırlar seni bir hâl-i haraba yalınız
Ol karanlık geceler kendine bir yâr ara bul.

Ümmetine farz olan savm u salât hacc u zekât
O şehâdet şerefi Ahmed-i Muhtar ara bul

Hafız Ahmet Soyyiğit

TERCÎ-İ BEND-İ MATLA-I HAYÂLÎ

Kalb bir gencedir cismin anın vîrânesi

Feyz bir bahr-ı kerâmetdir sözüm dür-dânesi

Nutk bir tût-i hôş-gûdur derûnum lânesi

Eşk bir sahbâ-yı âteşdir gözüm peymânesi

Ye’s bir mihmâh-ı gamdır hâtırım kâşânesi

Dâğ bir mürg-ı semenderdir ten âteş-hânesi

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Âh bir kez fursat olmaz cevr-i gerdûndan bâna

Bir nefes düşmez şikâyet tab’-ı mahzûndan bana

San gülâb-efşân olur dil çeşm-i pür-hûndan bana

Kesb-i zevk etmek ne mümkün câm-ı gülgûndan bana

Feyz yokdur hikmet-i akl-ı Felâtundan bana

Keşf olur âdâb-ı sûziş rûh-ı Mecnûndan bana

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Gâh hakikât cilve-gâh eyler derûnum geh mecâz

Geh safâ-yı lutf-ı hayret geh şikest-i imtiyâz

Gâh sulh ü gâh ceng ü gâh nâz u geh niyâz

Bin belâ teskîn eder ol gamze-i hâtır-nevâz

Iztırârîdir efendim bende bu sûz ü güdâz

Mahv olup bir gün bu cism-i zâr olur ifşâ bu râz

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Eylemiş zülfün perîşân rûy-ı âteş-tâbda

Hâb-ı mahmûrâne-i çeşmin gören mehtâbda

Ol siyeh mest-i nigeh mey nûş eder mihrâbda

Ben hayâl-i kâkül ile böyle pîç ü tâbda

Söylenir bu güft ü gûlar meclis-i ahbâbda

Aşkı ol efsâne zann eyler hayâl-i hâbda

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Böyledir hâl-i dilim vallâhi inkâr eylemem

Mürg-ı dînim beste-i tesbîh-i zünnâr eylemem

Bülbül-âsâ her dem efgânı gül ü hâr eylemem

Mâcerâ-yı girye-i hicrânı tekrâr eylemem

Ben zebân-ı şu’le-i âh-ı şerer-bâr eylemem

Gamla hoşnûd olmuşum hîç şekve ızhâr eylemem

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Hevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Hastegî-i çeşm-i bîmârı hakîm etmiş beni

Ol leb-i cân-bahş gûyâ ki adîm etmiş beni

Za’f ile gülzâr-ı manâya nesîm etmiş beni

Bir vücûd olmuş vücûdumla nedîm etmiş beni

Gamzesi tîg-i nigâh ile dü-nîm etmiş beni

Berk-i hüsnü hem hamûş u hem kelîm etmiş beni

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zencîrdir gönlüm anın dîvânesi

Hatt-ı rûy-ı dilberi Gâlib edip bir gün hayâl

Oldum âhir âteş-i baht-ı siyehden bî-mecâl

Gâh fikr-i dûzah-ı hecrinde hâtır pür-melâl

Geh cünûn-ı şevk ile kayd-ı ser-i zülf-i visâl

Tâb-ı sevdâ-yı mahâbbetden ederken kîl ü kâl

Geldi eş’âr-ı Hayâlîden bu matla’ hasbihâl

Aşk bir şem’-i ilâhîdir benim pervânesi

Şevk bir zincîrdir gönlüm anın dîvânesi
 

1.Ey Hazret-i hadi-i sübül Fahr-i Rusül
Ayine-i ihsân-ı ezel mazhar-ı küll
Şâyan değilim gülşen-i na'te ammâ
Eyle kereminden beni güya bülbül

2. Ey mazhar u hem muzhir-i esrâr-ı Alî
İsnâ aşerin hayine serdar Alî
Anlar ki Huseyin u Mûsiy ü Cafer'dir
İki Hasan üç Muhammed ü çâr Alî

3. Ey kâşif-i esrar-i Hudâ Mevlânâ
Sultan-ı fenâ şâh-ı bakaa Mevlânâ
Aşk etmededir Hazretine böyle hitâp
Mevlâ-yı gürûh-ı evliyâ Mevlânâ

4. Ol şair-i kem-yâb benim kim Galib
Mazmunlarımı anlamamak ayıb olmaz
Yektâ güher-i gayb-ı hüviyettir
Gavvas-ı hıret behre-veri gaybolmaz

5. Ne züd ile ne ilm ile müstesnâyız
Hayrân-ı ezel âşık-ı bi-pervayız
Feyz-î nefes-î Pir ile gûyâ oluruz
Her neyse neyiz bende-i Mevlânâ'yız

6. Yakub-ı gamım aşk ile hâk olsam da
Canımdan azîzsin helâk olsam da
Dâmânını mânend-i Züleyhâ tutarım
Ey Yûsuf-ı Sine-çak çak olsam da

7. Şekvâ edip ol dilbere bed-hü diyemem
Ammâ katı dil-nuvâz u dil-cû diyemem
Hercai demek çıkar deyü havfından
Hurşîd desem rûyına karşû diyemem

8. Bir rütbede aldı beni aşk-ı dildar
Mahvaoldu hayâl u nazarından agyâr
Bir yerde bu efkar ile kendim bulamam
Ayîneye baksam görürüm sûret-i yâr

9. Ben zülf-i ziyehten ederim yâre hitâb
Yâr ise verir heman bana cam-ı şerâb
Ol gamze-i şuh mest u dil divâne
Anlamadı gitti ne suâl u ne cevab

(1. Ey kapısı, yolları gösteren Peygamberlerin övüncü, ey ezeli ihsanın aynası, ey ululukların, yüceliklerin hepsine mashar olan senin güzel gül bahçesine layık değilim ama sen, kereminle beni söyleyen bir bülbül haline getir.
2. Ey hem sırlara mazhar olan, ey onları ıhsâr eden Alî; ey onikiler bölüğünün başı, başbuğu Alî. Onlar Hüseyin, Mûsâ, Cafer, iki Hasan üç Muhammed, dörd Ali'dir.
3. Tanrı sırlarını açan Mevlânâ. Ey yokluk sultanı, varlık, ebedîlik padişahı Mevlânâ. Aşk sana şöyle hitap etmelidir: Ey Tanrı dostlarının efendisi Mevlânâ.
4. Ey Galib, ben misli pek az bulunur öyle bir şairim ki mazmunlarımı anlamamak ayıp sayılmaz. Mazmunlarım, hep Tanrı zatının bilinmeyen tek incileridir; akıl dalgıcı, bilinmeyen gizli şeylerden faydalanamaz; onları elde edemez.
5. Ne zahitlikle tekiz, eşsiziz, ne bilgiyle. Ezelden beri hayran, pervasız âşıklarız. Pîr'in nefesinin feyziyle söyleriz; her neysek neyiz; Mevlânâ'nın kuluyuz, kölesiyiz.
6. Toprak olsam da aşkla gam Yakub'uyum; helak olsamda sen, benim canımdan azizsin. Ey Yûsuf-i Sîneçak, yarılıp paramparça da olsam Zelîhâ gibi eteğine sarılırım, eteğini tutarım.
7. Şikâyet ederek o dilbere, o gönül kapan güzele, kötü huylu diyemem; ama çok gönül okşayan, gönül almaya çalışan da diyemem. Hercaî sözü ağzından çıkar diye korkumdan, güneş desem bile, yüzüne karşı söyleyemem.
8. Gönül kapan sevgilinin aşkı, beni benden öylesine aldı ki yabancılar, aşktan anlamayanlar bile hayalimden de mahvoldu gitti, gözümden de. Bu düşüncelerle kendimi hiçbir yerde bulamam; aynaya bile baksam sevgilinin yüzünü görürüm.
9. Ben sevgiliye siyah saçlarından bahsederim; sevgili ise bana, hemen şarab kadehini sunar. O güzel bakış sarhoş, gönül ise deli divanedir. Hâsılı sual de anlaşılmadı gitti, cevap da. )

Bahâr mevsimidir hemdem-i sabâ olalım
Gül ile dost kohusuyle âşinâ olalım

Çü devr-i lâledir ihlâs ile kadeh tutalım
Niteki nerkis olur mest-i bîriyâ olalım

Zamâne sırrını ko gonce gibi ser-beste
Çemen safâsına gül gibi dil-küşâ olalım

Cihan fütûhuna Cem câmdır demiş miftâh
Gelin mülâzim-i câm-i cihan-nümâ olalım

Amelde ücret umunca gurûr-i tâat ile
Günehte muntazır-i rahmet-i Hudâ olalım

Bahâr-i tevbeye Şeyhî cünû demiş âkil
Bugün muvâfakat et irte pârsâ olalım.

Şeyhi

371 yılında Kütahya’da doğduğu rivayet edilmektedir. Asıl adı Sinaneddin Yusuf’tur. İlköğrenimini Kütahya’da yaptı ve İrana’a gitti. Orada tasavvuf, edebiyat ve göz hekimliği üzerinde çalıştı. Kendisine Hekim Sinan da denilmiştir. Ankara’da Hacı Bayram Veli’ye bağlandı. Çelebi Sultan Mehmed’in iyileşmesine vesile olduğu için 1415 yılında Hekim Başılığa getirildi. Şairliği ve bilgisi sebebiyle devrin büyüklerinden ilgi ve iltifat gördü. 126 beyitli olan Hârname adlı mesnevisi Divan Edebiyatının ilk satirik mesnevisidir. 1431 yılında vefat etmiştir. Şairin bir Divan’ı vardır.

Gül âteş gülbün âteş gülşen âteş cûybâr âteş
Semender-tıynetân-ı aşka bestir lâlezâr âteş

Heman ey sâkî bir sagar tutuşur dest-i dildâre
Gazeble bezme geldi şem’-i meclisveş yanâr âteş

Nesîm âteş çıkardı gonce-î çeşm-î ümîdimden
Bıraktı gülşen-î âmâlime berk-ı behâr âteş

Hayâl-i hasret-i hâlinle âh ettikçe uşşâkın
Şeb-i firkatte her dem ahterân eyler nisâr âteş

Banâ düzahtan ey meh dem urur gülzârlar sensiz
Dıraht âteş nihâl âteş gül âteş berk ü bâr âteş

Çerâg-ı bezm-i hecri olduğum yapmış yakıştırmış
Gönül pervânesine vuslat âteş intizâr âteş

Meğer kilk-i sebük-cevlânım olmuş germ-rev Gâlib
Zemîn âteş zaman âteş bütün nakş u nigâr âteş

Şeyh Galib

Fİ MEDHİ’NEBİ SALLALLAHU ALEYHİ VE SELLEM

Salât ile selam olsun Resûle
Ki oldur rehnüma olan bu yola

Muhammed mukteday-ı enbiyadır
Muhammed rehnümay-ı evliyadır

Muhammed server-i cem-i rusuldür
Muhammed hadi-i hayr-ı sübüldür

Kamudan gerçi Hakk hoṣnut olubdur
Makam amma ona mahmud olubdur

Buyurmuṣtur anın ṣanında Mevla
Fe kane kabe kavseyni ev edna

Şu zatın ki ola meddahı Rahman
Ne vechile anı medh ede insan

Kudümü âlemine oldu Rahmet
Anına bitti bünyan-t mübüvet

Selam âline ashabına her an
Karin ola dahi Rıdvan-ı Rahman

AZİZ MAHMUD HÜDÂYÎ HZ.

Vasfedemem Gönül Seni

Vasf-i lisan seninledir, vasfedemem gönül seni
Nutku beyan seninledir, vasfedemem gönül seni

Her hünerin kemalısın, her güzelin cemalisin
Hüsn ile an seninledir, vasfedemem gönül seni

Şevk ü taleb ki sendedir, zevk ü tareb ki sendedir
Aşk ile can seninledir, vasfedemem gönül seni

Olmasa kibr ile riya, sensin ol Beyt-i Kibriya
Genc-i nihan seninledir; vasfedemem gönül seni

Bilmedi kimse cevherin, aleme doldu Kevser'in
Zevk-i cihan seninledir, vasfedemem gönül seni

Hükmüne Hakkı bendedir, canı seninle cindedir
Cümle cihan seninledir, vasfedemem gönül seni

Erzurumlu İbrahim Hakkı

Vücûdun mazhâr-ı sırr-ı ezeldir yâ Resulallah
Dilin mir’ât-i nûr-ı lemyezeldir yâ Resulallah
Seni Hakk nûr-i zâtından yarattı hubb-ı zâtıyla
Anın çün Zât-ı Pâkin bî-bedeldir yâ Resulallah

Niyazi Mısri

MURABBA
  

 
Perişan halin oldum sormadın hal-i perişanım 
Gamından derde düştüm kılmadın tedbir-i dermanım
Ne dersin rüzgârım böyle mi geçsin güzel hanım 
Gözüm cânım efendim sevdiğim devletli sultanım. 

Senin yüzünden perişan oldum, ama sen perişan halimi sormadın.
Senin aşkın sebebiyle derde düştüm, ama sen derdime çare bulmadın.
Benim hayatım, vakitlerim hep böyle mi geçsin, ne dersin güzel hanım
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım. 

Esîr-i dâm-ı aşkın olalı senden vefa görmem
Seni her kande görsem ehl-i derde âşinâ görmem
Vefa vü aşinalık resmini senden reva görmem 
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım. 

Aşkının tuzağının esiri olduğumdan beri senden vefa görmüyorum.
Zaten seni her nerede görsem dertlilere yakın olduğunu görmüyorum.
Vefa ve samimiyet konusundaki bu davranışını sana yaraşır görmüyorum. 
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Değer her dem vefasız cerh yayından bana bin ok
Kime şerh eyleyem kim mihnet ü endûh u derdim çok
Sana kaldı mürüvvet senden özge hîç kimsem yok
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım 

Her an vefasız feleğin yayından bana bin ok değer.
Kime anlatayım, benim mihnetim, tasam, derdim öyle çok.
Elimden tutmak, iyilik etmek sana kaldı, senden başka hiç kimsem yok.
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Gözümden dem-be-dem bağrım ezip yaşım gibi gitme
Seni terk etmezem çün ben beni sen dahi terk etme
İgen çok zâlim olma ben gibi mazlûmı incitme
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Her an bağrımı ezip gözümden akan gözyaşı gibi sen de gitme.
Ben seni madem terk etmiyorum, sen de beni terk etme.
Hem bu kadar zalim de olma, benim gibi bir mazlumu incitme.
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Katı gönlün neden bu zulm ile bî-dâda râgıbdır?
Güzeller sen gibi olmaz cefâ senden ne vâcibdir?
Senin-teg nâzenîne nâzenîn işler münâsibdir
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Merhametsiz yüreğin neden bu zulme ve işkenceye isteklidir?
Güzeller senin gibi (merhametsiz) olmaz, cefa sana neden gerekli olsun?
Senin gibi nazlı, latif güzele nazlı, latif işler uygundur,
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Nazar kılmazsan ehl-i derd gözden akıdan şeyle
Yamanlıkdır işin uşşak ile yahşi midir böyle?
Gel Allah’ı seversen bendene cevr etme lûtf eyle
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Dertlilerin gözlerinden akıttıkları gözyaşlarına bakmıyorsun, aldırmıyorsun.
İşin âşıklara kötülük etmek, böyle (davranmak) güzel mi?
Gel, Allah'ı seversen, kuluna eziyet etme, lütfeyle.
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Fuzûlî şîve-i ihsanın ister bir gedâyındır
Dirildikçe seg-i kuyun ölende hâk-i payındır
Gerek öldür gerek ko hükm hükmün rây rayındır
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.

Fuzûlî senden iyilik dileyen bir dilencidir.
Hayatta oldukça kulun köpeğin, öldüğünde de ayağının toprağıdır.
İster öldür, ister bırak, dilediğini yap ona. (Bu konuda) karar senin, düşünce senindir. 
Gözüm, cânım efendim, sevdiğim, devletli sultanım.



 
Fuzuli
 ( 1483 - 1556 )

NAT-I NEBEVİ

Canımın cânanı sensin yâ Muhammed Mustafa

Derdimin dermanı sensin yâ Muhammed Mustafa

Çıkmadı bahr-i muhabbetten senin gibi güher

İlm ü hikmet kânı sensin yâ Muhammed Mustafa

Cümle âlem ilmine nisbet senin bir katredir

Ma'rifet ummânı sensin yâ Muhammed Mustafa

Nûr-ı zâtındır cihan mir'âtı içre cilveger

Yusufun da ânı sensin yâ Muhammed Mustafa

Kulluğunla iftihâr eyler Nebiyy ü ger Velî

Cümlenin sultânı sensin yâ Muhammed Mustafa

Nûr-ı zâta mazhar-ı tâm olduğunda şüphe yok

HAKKÎ’nın burhânı sensin yâ Muhammed Mustafa

İSMAÎL HAKKI BURSEVÎ

Müminiz amma erbabı hevayız yâ Resûlallah 
Aşıkız güya kurbinden cüdayız yâ Resûlallah

Habibisin sen Mevlâ'nın, şefîisin âsıyânın 
Günahkârlar dermanısın âsiyiz yâ Resûlallah 
İnliyoruz hasretinle, yanıyoruz firkatinle 
Muhabbeti ehl-i beyte muhtacız yâ Resûlallah



Hü'dâ nurun sende kodu, Hüdâ'nın sensin mahbubu 
Âşıkların yoktur namı, nihanız yâ Resûlallah 
Salat ile selâm olsun nurun bizde zahir olsun
Envarınla aydın olsun canımız yâ Resûlallah



Muhibbî'ye müminine şefaatin dü âlemde 
Sahibimiz sahib mâye talibiz yâ Resûlallah.

Muhibbi

Yüzün gülzâr-ı cennet gibi solmaz yâ Resûlallah
Cemâlin nakş-ı kudrettir bulunmaz yâ Resûlallah
O sâlik kim değildir reh-nümâ-yı şer’ine perver
Tarîk-i Hak’kı bin yıl gezse bulmaz yâ Resûlallah
Seni cân-ı azizinden ziyâde sevmeyen âşık
Hakikat âleminde âdem olmaz yâ Resûlallah
Dimâğ-ı ehl-i nazma lezzet-i na’t-ı şerifinle
Olur bir neş’e hâsıl kim doyulmaz yâ Resûlallah
Lebîbâ derdimende rûz-i mahşerde meded senden
Günâhı afv olur aslâ sorulmaz yâ Resûlallah

Lebîba 

GÖRMEZ İSEM CEMÂLİNİ

Görmez isem cemalini
Güzel adın işideyim
İrmez isem visaline
Güzel adın işideyim

Bugün gördüm cemalini
Seyreyleyim kemalini
Kesbeyleyim visalini
Güzel adın işiteyim

Ne dilde kim ola zikrin
İrişe gönüle fikrin
İder daim senin şükrün
Güzel adın işideyim

Güzel adın rehber bize
Aşkın dahi server bize
Cümle adın ezber bize
Güzel adın işideyim

Gönül bulup cilasını
Dahi Hakkın rızasını
Cemalinin safasını
Güzel adın işideyim

Üftadenin budur yolu
Hak yoluna dedi beli
Zikreyleye daim dili
Güzel adın işideyim

ÜFTADE

Yine dil na’atını söyler Muhammed

Yine dil na’atını söyler Muhammed,
Dil ü can mülkünü toylar Muhammed.

Ne kâdirim seni meth etmeye ben,
Kemâhi methi Hakk söyler Muhammed

Sen ol sultân-ı kevneynsin ki mahlûk
Senin medhinde âcizler Muhammed.

Giyip hil’at-ı “levlâk”ı giyip
Düşüptür sâye serviler Muhammed,

Alır şems-ü kamer nûru yüzünden,
Saçın “vel-leyl”-i yeldalar Muhammed.

Kaşındır “Kâb-e kavseyn-i ev-ednâ”,
Dürründen açılır güller Muhammed.

Boyun eğmiş durur çeşmine hayrân,
Çemen sahnında sünbüller Muhammed.

Leb-i la’l-i dehânın ma’denidir,
Lisânın vahyi Hakk söyler Muhammed.

Şu vaktin kim çıkıp gezdin semâyı,
Bulup Hazrette rif’atler Muhammed.

Kamû ervâh-ı peygamber hem melâik,
Seni iclâle geldiler Muhammed.

Seni şâhı âlem kılıp ol anda,

Kamûsu ümmet oldular Muhammed.

Niçün olmayalar ümmet ki Hakk’ın,
Rızâsın sende buldular Muhammed.

Ne noksan ire câhına kılursan,
Niyâzî’ye şefâatler Muhammed.

Niyazi Mısri Hz.

Eyleyen uşşâkı şeydâ dâimâ
Tal'atındır yâ Resûlallah senin
Derd ile âh etdiren subh ü mesâ
Hasretindir yâ Resâlallah senin

Rûz u şeb kârım benim efgân eden
Nâr-ı hasretle dilim sûzân eden
Dembedem bu gözlerim giryân eden
Firkatindir yâ Resûlallah senin

Enbiyânın sürdüğü zevk u safâ
Evliyânın gördüğü izz ü likâ
Asfiyânın bulduğu rıf'at sehâ
Devletindir yâ Resûlallah senin

Merhamet kıl ben garîb âvâreye
Mücrimim rahm eyle yüzü kâreye
Şefkat etmek bîkes ü bîçâreye
Âdetindir yâ Resûlallah senin

Ey şefiu'l müznibîn nûr-i Ehad
Bir garîbindir Nasuhî kıl meded
Bâb-ı lutfundan kerem kıl etme red
Ümmetindir yâ Resûlallah senin

Şeyh Muhammed Nasûhî 

Ey mihr-i "lâ yezâl"in mehtâb-ı müstenîri
Envâr-ı Kibriyâ'ya sensin yegâne mazhar

Zâtınla zât-ı akdes olmuşdu zarf u mazrûf
Dillerde ism-i pâkin Allah ile berâber

Sensin nebiyy-i ümmî ârif kemâl-i Hakk'ı
Ârif kemal-i zâtın yalnız Hudâ-yı enver

Mir'ât-ı Hakk-nümâsın tevhîd ile mücellâ
Kim anda hüsn-i mutlak nûruyla cilve eyler

Uşşâk-ı zârı varken bî-had o Kibriyâ'nın
Mâşûk-ı münferidsin Mevlâ'ya ey Peygamber

Asr-ı seâdetinde gelmek nasîb olaydı
Görmüş olurdu billah Allah'ı görmeyenler

Hüsnün yanında mehtâb sönmüş çerâğa benzer
Leylâ misâli hûbân pâyinde zıll-i kemter

Ey yâr-ı kâinâta şâmil füyûz-i sevdâ
Aşkınla müncelîdir bizzât ilâh-ı ekber

Bin yıl çalışsa âbid ma'bûduna erişmez
Vuslat-serâ-yı Hakk'a aşkın yegâne rehber

Encümle mâh gökde bir levha-i muallâ
Kim "haccetü'l veda"ı ihtâr ederdi manzar

Nâm-ı bülendin ey yâr menkûş-ı arş-ı izzet
Âyât-ı zü'l-celâlin çepçevre hâle-küster

Münkirlerin yüzünde nâr-ı cahîm alev-rîz
Vechinde mü'minînin tâbende nûr-i akmer

Vahdet-gehimde her şeb sensin enîs-i rûhum
Tenhâ seninle kalmak bir zevk-i vuslat-âver

Mi'râcım oldu cânân rüyâda iltifâtın
Lutfet cemâl-i pâkin bîdâr iken de göster

Olsam gubâr-i pâyin Mevlâ'ya yol bulurdum
Derdim habîbinin ben pâmâliyim serâser

Maşûk-ı bî-rakîbin müştâkıyım ki ben de
Pây-i seâdetinden vardır mübârek izler

Ben hâkisar-ı aşkı dûr etme devletinden
Senden budur ilâhî maksûd-i abd-i ahkar

Boynum bükük yüzümde ağlardı seyyiâtım
Takbîl ederdi pâyin gözyaşlarım mükerrer

Mahbûb-i müctebâsın sultân-ı enbiyâsın
Uşşâka reh-nümâsın sen ey şefî'-i mahşer

Sîret ne söyleyim ben meddâhı Kibriyâ'dır
Tavsîfe muktedir mi mehtâbı kirm-i ahter

Hüseyin Sîret Bey

Zâhidâ terk eyle "lâ"yı menzil-i "illâ"ya gel*
Bezm-i hâssü'l hâssa er tâ mecma-i ulyâya gel
Kaldır isneyniyyet örtüsün dem-i yektâya gel
Sûret-i mevhûma bakma Âdem-i ma'nâya gel
Harf libâsı içre pinhân nokta-yı zîbâya gel

Âb-ı sâf-ı vahdet ile doldun ise ey gönül
Cevherin mâhiyetin sen bildin ise ey gönül
Âdemiyyet menzilini buldun ise ey gönül
Tâlib-i sırr-ı Muhammed oldun ise ey gönül
Sidre vü Tûbâ'da kalma âlem-i ednâya gel

Ayrı gayrıdır deme cânân ile câna sakın
Aldanıp kesretde kalma zâhir-i elvâna sakın
Vahdet-i sırfa eriş gel bakma efsâne sakın
Sırr-ı Hakk'ı ger dilersen gitme yâbâna sakın
Âyet-i insanı oku mazhar-ı kübrâya gel

Sırr-ı imlâya nazar kıl harf be harf dersin oku
Bu vücûdun mazhariyyetini bil "şegaf" dersin oku
Emr-i Hakk'ı sıdk ile tut "la tehaf" dersin oku
Mekteb-i irfân içinde "men aref" dersin oku
Serserî gezme özün bil ârif ol Mevlâ'ya gel

Her tecellînin zuhûru masdar-ı Âdem’dedir
Hakk ile hak olmanın hem mazharı Âdem'dedir
“Hilmiyâ” "cenneti adn"in Kevser'i Âdem'dedir
Ey “Sezâî” "küntü kenz"in cevheri Âdem'dedir
Derbeder olma gözün aç "kenzi lâ yefnâ"ya gel

Hasan Sezâî Hazretlerinin nutkuna Hilmi Dede'nin tahmisidir

Yazdı levh-i kâinâta kilk-i kudret "kâf ü nûn"
Yek nazarda oldu peydâ "külli şey'in yesturûn"

Kendini kendine mirât etdi eşyâ koydu ad
"Semme vechullah"ı seyretmek içün hep mü'minûn

Her eser oldu müessirden ayân merd-i Hakk
"Küntü kenz"in sırrını fehmetdi andan nâzirûn

Gerçi abdiyyetle zâhir oldu Fahrü'l Enbiyâ
Âlem-i kûdsiyyet-i ma'nâda "hattâ dâimûn"

Kalb-i Âdem’dir tecelligâh-ı Rabbü'l âlemîn
Kim ki vâkıfdır bu sırra oldu "ehl-i fâizûn"

Her mezâhirde sıfât-ı Hakk’ı isbât eyleyen
Oldu bî-şekk cennet-i irfân içinde "hâlidûn"

Nûş idince câm-ı mevti aşk ile Hilmî Dede
Gûş idenler diyeler "innâ ileyhi râciûn"

Hilmi Dedebaba