Yine dil na’atını söyler Muhammed

Yine dil na’atını söyler Muhammed,
Dil ü can mülkünü toylar Muhammed.

Ne kâdirim seni meth etmeye ben,
Kemâhi methi Hakk söyler Muhammed

Sen ol sultân-ı kevneynsin ki mahlûk
Senin medhinde âcizler Muhammed.

Giyip hil’at-ı “levlâk”ı giyip
Düşüptür sâye serviler Muhammed,

Alır şems-ü kamer nûru yüzünden,
Saçın “vel-leyl”-i yeldalar Muhammed.

Kaşındır “Kâb-e kavseyn-i ev-ednâ”,
Dürründen açılır güller Muhammed.

Boyun eğmiş durur çeşmine hayrân,
Çemen sahnında sünbüller Muhammed.

Leb-i la’l-i dehânın ma’denidir,
Lisânın vahyi Hakk söyler Muhammed.

Şu vaktin kim çıkıp gezdin semâyı,
Bulup Hazrette rif’atler Muhammed.

Kamû ervâh-ı peygamber hem melâik,
Seni iclâle geldiler Muhammed.

Seni şâhı âlem kılıp ol anda,

Kamûsu ümmet oldular Muhammed.

Niçün olmayalar ümmet ki Hakk’ın,
Rızâsın sende buldular Muhammed.

Ne noksan ire câhına kılursan,
Niyâzî’ye şefâatler Muhammed.

Niyazi Mısri Hz.