Yazdı levh-i kâinâta kilk-i kudret "kâf ü nûn"
Yek nazarda oldu peydâ "külli şey'in yesturûn"

Kendini kendine mirât etdi eşyâ koydu ad
"Semme vechullah"ı seyretmek içün hep mü'minûn

Her eser oldu müessirden ayân merd-i Hakk
"Küntü kenz"in sırrını fehmetdi andan nâzirûn

Gerçi abdiyyetle zâhir oldu Fahrü'l Enbiyâ
Âlem-i kûdsiyyet-i ma'nâda "hattâ dâimûn"

Kalb-i Âdem’dir tecelligâh-ı Rabbü'l âlemîn
Kim ki vâkıfdır bu sırra oldu "ehl-i fâizûn"

Her mezâhirde sıfât-ı Hakk’ı isbât eyleyen
Oldu bî-şekk cennet-i irfân içinde "hâlidûn"

Nûş idince câm-ı mevti aşk ile Hilmî Dede
Gûş idenler diyeler "innâ ileyhi râciûn"

Hilmi Dedebaba